In Paniek door Kakkerlakken
Er was eens een bad. Op Bali in Indonesië. En ik, 24 jaar, in een hotelkamer, lag daarin.
Het was avond, warm en klam, en ik wilde gewoon even ontspannen.
Maar ontspannen lukte niet.
Want elke keer als ik muisstil bleef liggen, wat je dus hoort te doen om ‘rustig’ te zijn, hoorde ik het.
Tik... tik... tik.
Niet van de kraan.
Niet van een vallend druppeltje.
Maar van poten.
Kakkerlakkenpoten.
Groot.
Zichtbaar.
Zelfverzekerd.
En niet zomaar kakkerlakken. Nee. Dit waren exemplaren ter grootte van een halve hand.
Van die glimmende, gepantserde types die je niet zomaar vertrapt zonder dat er een misselijkmakend gekraak aan te pas komt. Je doet geen pantoffel uit tegen deze jongens, je hebt een werkschoen en mentale voorbereiding nodig.
Ze kwamen juist als ik me stil hield.
Als ik bewoog, gingen ze er vandoor.
Maar zodra ik opnieuw probeerde van mijn bad te genieten en het dus stil werd, kwamen ze weer dichterbij.
Als kleine patrouille-eenheden die dachten: “De kust is veilig, laat ons het bad inspecteren.”
En laat ik nou net in dat bad liggen.
De paniek die mij toen ineens overviel was allesomvattend.
Mijn lijf verstijfde, mijn hart bonkte in mijn keel, en ik gilde.
Ik vluchtte in paniek uit het bad in het bed, trok mijn klamboe strak onder het matras en lag daar in een zweterige cocon van angst en adrenaline. Opgelucht, maar trillend. Ik had het overleefd.
De kakkerlakken ook, trouwens. Al waren ze na dit kabaal nergens meer te bekennen.
Hoe ik van kakkerlak overlevende naar hypnotiserende bad-koningin ging.
Nu, jaren later, ben ik hypnotherapeut en angstexpert.
En ik weet precies wat er in dat bad gebeurde. Niet alleen met die beestjes, maar vooral met mijn brein.
Mijn paniek kwam niet omdat die kakkerlakken gevaarlijk waren.
Het kwam omdat mijn onbewuste brein dacht dat ik in levensgevaar was.
Mijn amygdala (het alarmsysteem in je hoofd) registreerde: “stilte = aanval = gevaar”, en zette alles op rood.
Terwijl de kakkerlakken gewoon... aangetrokken werden door vocht.
Het leukste: als ik nu, vandaag de dag, in exact datzelfde bad zou liggen met exact diezelfde kakkerlakken?
Dan zou ik niet in paniek raken.
Nee, echt. Ik zou het fantastisch vinden.
Sterker nog: ik zou er een spel van maken.
Ik, in bad. De hypnotiseur. De leider. Gerrit, Wendy en Salvatore de Kakkerlak luisteren naar mijn innerlijke kalmte.
Ik adem in: ze naderen. Ik blaas mijn adem uit: ze trekken terug.
Want als jij je niet meer laat leiden door angst, maar zelf de leider wordt, verandert alles.
Waarom angst voor beestjes zó heftig kan voelen.
Het is niet gek dat insectenangst voor veel mensen diep zit.
Kakkerlakken, spinnen, kevers of muggen, ze zijn klein (of soms dus níet zo klein), onvoorspelbaar, en komen vaak onverwacht. Maar dat is niet het echte probleem.
Het échte probleem?
Het gevoel dat je geen controle hebt.
Dat jij machteloos bent tegenover iets wat je niet begrijpt of niet ziet aankomen.
En dát gevoel activeert je oerbrein alsof je in een jungle wordt aangevallen door iets dodelijks.
Maar in werkelijkheid ben je gewoon in een kamer. Of in bad. En veilig. Je lijf weet het alleen nog niet.
Wat kun je doen als je bang bent voor insecten?
Je hoeft geen badscènes met kakkerlakken te regisseren om over je angst heen te komen.
Er zijn manieren om de regie terug te pakken:
-
Leer hoe angst werkt. Niet om het weg te stoppen, maar om het te begrijpen.
-
Maak het grappiger. Geef de kakkerlak een naam. Of een stem. Of een cape.
-
Ga de diepte in. Leer over het beestje. Want wat je kent, boezemt minder angst in.
-
Gebruik hypnotherapie. Als angst je belemmert, kun je de bron direct aanpakken.
Hypnotherapie: reset je automatische angstreactie
Wat je met je verstand niet kunt wegredeneren (“ik wéét dat een kakkerlak me niks doet…”), kun je met hypnose op diep niveau resetten. Tijdens hypnotherapie werk je met je onbewuste brein: dáár waar het automatische angstalarm afgaat.
Je leert je brein: “Dit is niet gevaarlijk. Ik ben veilig.”
En het mooiste? Die boodschap blijft hangen.
Zelfs als je in een tropisch bad ligt, omringd door een kudde kakkerlakken.
Samenvattend: je hoeft niet van ze te houden. Maar je hoeft er ook niet meer voor weg te rennen.
Angst voor beestjes is niet zwak. Het is menselijk. Maar het hoeft geen levenslang vonnis te zijn.
Jij kunt leren om de regie terug te pakken, te ontspannen, en zelfs, als je wilt, te lachen om de situatie.
En als je daar wat hulp bij kunt gebruiken? Dan weet je me te vinden.
Want jij bent niet diegene in paniek in het bad.
Jij bent de hypnotiseur.
Met een legertje kakkerlakken dat op jou wacht.
🌀 Klaar om je angstbrein opnieuw te programmeren?
Ontdek in 2 of 3 sessies hoe bevrijdend het voelt geen beestjes angst meer te ervaren.
Vraag een geheel vrijblijvend kennismakingsgesprek aan. lk luister naar jouw verhaal en leg uit hoe ik kan helpen.